ညီေလး ...
“ စာဖတ္ျခင္းသည္ အျခားသူတို႕၏ အေတြ႕အႀကံဳ ၊ အေတြးအျမင္တို႕ကို အခ်ိန္ကုန္ ၊ ေငြကုန္အသက္သာဆံုးႏွင္႕ အထိေရာက္ဆံုး ေဝမွ်ယူႏွိဳင္ေသာ နည္းလမ္းျဖစ္သည္ ... ” တဲ့ ...

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေလာကမွာ လမ္းမေပ်ာက္ဖို႕လိုတယ္ ၊ လူငယ္ဆိုတာ အၿမဲတမ္း အေတြးသစ္ အျမင္သစ္ရွိဖိုလိုတယ္ ... လူႀကီးေတြဆီက သူတို႕ျဖတ္သန္းခဲ႕တဲ႕ ဘဝအေတြ႕အႀကံဳ
ေတြကို စာအုပ္ေတြထဲမွာ ေရးထားတက္ၾကတယ္ ... “ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ပန္းတိုင္ကို ပီပီျပင္ျပင္ သိထားသူသည္ ေျခတစ္လွမ္းမွ် မစေသးမွီ ေရာက္ႏွင္႕ၿပီတဲ႕ ” ... တစ္ခါတစ္ေလ
ဘဝမွာ ျဖစ္ခ်င္တာထက္ ျဖစ္လာတာ တစ္ျခားဆီျဖစ္တက္ၾကတယ္ ... ဥပမာေပါ႕ ဆရာဝန္က သီခ်င္းဆိုခ်င္တယ္ ... အဲေတာ႕ ဆရာဝန္ျဖစ္ၿပီး အဆိုေတာ္လုပ္ေနတဲ႕ သူေတြအမ်ား
ႀကီးရွိတယ္ ... တစ္ခါတစ္ရံမွာ ျဖစ္ခ်င္တာထက္ ျဖစ္သင္တာကို အရင္ဦးစားေပးတာ သဘာဝက်ပါတယ္ေနာ္ ...
အဲေတာ႕ ကိုယ္ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ အရင္သိထားဖို႕လိုတယ္ ... ရည္ရြယ္ခ်က္ေပါ့ ... ေနာက္ေတာ႕ ျဖစ္သင္႕တာကိုအရင္လုပ္ေပါ့ ... “ ငယ္စဥ္အခါ ပညာရွာ ” တဲ့ ...
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္မွာ ဘယ္ပညာျဖစ္ျဖစ္ သင္ထားသင္႕တယ္ ... အဲ စီးပြားရွာတဲ႕ အရြယ္ေရာက္ေတာ႕မွ ပညာရွာဖို႕ဆိုတာ သိပ္မျဖစ္ႏွိဳင္ဘူးေလ ... ေနာက္ေတာ႕ ပညာရွာရင္း
နဲ႕ “ ကၽြဲကူးေရပါ ” ဆိုသလို ပိုက္ဆံဆိုတာ အလိုလို လိုက္ပါလာတက္ၾကတယ္ကြ ... ဘယ္မိဘမဆို ကိုယ္သားသမီးကို ပညာတက္ႀကီး သိပ္ျဖစ္ေစခ်င္ၾကတယ္ ... အဲဒါဘာျဖစ္လို႕
လဲသိလား ... သူတို႕ျဖတ္သန္းခဲ႕တဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳအရ ျဖစ္ေစခ်င္ၾကတာေလ ... ဥပမာကြာ ကိုယ့္အေဖ က အရက္သမားဆိုေပမဲ႕ ကိုယ့္သားေတြႀကေတာ႕ အရက္ေသာက္တာ
သိပ္မႀကိဳက္ခ်င္ၾကဘူး ... အရက္ဆိုတာ မေကာင္းဘူးဆိုတာ သူတို႕သိတယ္ ဒါေပမဲ႕ သူတို႕ကိုယ္တိုင္ ျဖတ္လို႕မရႏွိဳင္ဘူးေလ ... အဲေတာ႕ သူတို႕မေသာက္ေစခ်င္တာ သိပ္ေတာ့
မထူးဆန္းလွပါဘူးေနာ္ ... မေကာင္းဘူးဆိုတာသိရင္ အစမလုပ္တာေကာင္းတယ္ ... “ လူဆုိတာ မေကာင္းမွဳမွာ ေမြ႕ေလ်ာ္တက္၏ ” လို႕ ဘုရားေဟာေတာင္ရွိတယ္ ...
ေနာက္တစ္ခုက ကိုယ့္ကိုသူမ်ားခိုင္းရင္ “ ကၽြန္ ” ျဖစ္သြားတယ္ ... ကုိယ္ကသူမ်ားကိုခိုင္းရင္ “ သခင္ ” ျဖစ္သြားၿပီေလ ... အဲေတာ႕ ကိုယ္ကသခင္ေနရာမွာ
မွာလား ကၽြန္ေနရာမွာေနမွာလား စဥ္းစားဖို႕လိုလာတယ္ကြ ... အဂၤလိပ္ လက္ထက္က ပညာတက္ေတြျဖစ္လာေအာင္ တို႕ဗမာ အစည္းအရံုး ဆိုၿပီး စာၾကည္တိုက္ေတြေထာင္လာၾက
တယ္ ... ေနာက္ေတာ႕ ပညာတက္ေတြမ်ားလာၿပီး အဂၤလိပ္ကို တိုက္ခဲ႕ၾကတယ္ ... “ သခင္မ်ိဳးေဟ႕ တို႕ဗမာ ” ဆိုၿပီး ေဆာင္ပုဒ္ေတြေတာင္ ေပၚလာၿပီး လြပ္လပ္ေရးရလာတယ္
ေပါ႕ကြာ ... အဲေတာ႕ ကိုယ္ကိုကိုယ္ သခင္ျဖစ္ေအာင္ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ကိုယ္႕ကိုခုိင္းထားသင္႕တယ္ ... ကိုယ္က ပညာမတက္ဘဲ သူမ်ားေတြကို ခိုင္းဖို႕ဆိုတာ မျဖစ္ႏွိဳင္ဘူး
ေလ ... ဘဝဆိုတာ တစ္ကယ္ေတာ႕ “ Life is long learning ” ဘဲ ... ပညာဆိုတာမကုန္ႏွိဳင္ဘူး ...
ကိုႀကီးဖတ္ထားဖူးတဲ႕ ဆရာဦးေအာင္သင္းရဲ႕ စာေလးတစ္ပိုဒ္ေျပာျပမယ္ ... အေမးအေျဖေလးတစ္ခုေပါ့ ... ညီေလးတို႕ စဥ္းစားရေအာင္ပါ ...
ေမး။ ဘြဲ႕ရၿပီးသူမ်ား မႀကီးပြားဘဲ ၁၀ တန္းမေအာင္သူမ်ား ၊ စာေရးတက္ဖတ္တက္သူမ်ား ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ေအာင္ျမင္ေနပါသည္ ၊ ဘာ႕ေၾကာင္႕လဲ တဲ႕ ...

ေျဖ။ အဲေတာ႔ ဘြဲရသူမ်ား မႀကိးပြားဘဲ (....... ) ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ဆက္ဖတ္လိုက္ဦးမယ္ ။ ေနာက္တစ္ခုက ယခုေခတ္တြင္ ဝန္ထမ္းမ်ား ဘာေၾကာင္႕ မႀကီးပြားပါသလဲ
တဲ႕ ... ။ ပညာတက္တဲ႕လူက မႀကီးပြာဘဲ ပညာမတက္တဲ႕သူက ႀကီးပြားတယ္ ... ။ တစ္ခုရွိတာက အဲဒိမွာ ၂ပိုင္း ထားေျဖမယ္ေနာ္ ... ။ ပထမတစ္ခုက ႀကီးပြားတဲ႕ေနတဲ႕လူကို ဘြဲ႕
မရတာဘဲသိတာ ... ။ သူမွာပညာတက္ေနတဲ႕ အပိုင္းေတြရွိတယ္ ... ။ ပညာဆိုတာ စာေတြသာ မဟုတ္ဘဲကို ... ။ ကိုင္း ... ေမာ္ေတာ္ကား ေဘာ္ဒီထုတက္တာ ပညာမဟုတ္ဘူးလား ... ။ ဒါမွမဟုတ္ ၊ သူကုန္သြယ္ျခင္းအတက္မွာ တက္ခ်င္တက္ေနမွာေပါ႕ ... ။ ဒီဘြဲ႕ရတဲ႕သူက ေစ်းေရာင္းပါဆိုေတာ႕ အုန္းသီးကို ကိုက္ေတာင္နဲ႕ ေရာင္းေတာ႕ ဘယ္နဲ႕လုပ္မလဲ ...။
ဟုတ္လား ... ။ ေျပာခ်င္တဲ့ အဓိပၸါယ္က သူမွာ သက္ဆိုင္ရာ အတက္ပညာေတြ ရွိလိမ္႕မယ္ ... ။ သတိထားပါ ၊ သူႀကီးပြားထိုက္လို႕ ႀကီးပြားတာ ... ။ အဲဒါေၾကာင္႕ ကၽြန္ေတာ္ေျပာ
ခ်င္တာ အခိုက္အတန္႕ဆိုတာ ရွိစၿမဲခ်ည္းဘဲ ... ။ အဲဒိအခ်ိန္အခါမ်ိဳးမွာ ဒီအတိုင္း ျဖစ္တက္ပါတယ္ ... ။ ဒါေၾကာင္႕ ကၽြန္ေတာ္ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြမွာေျပာတယ္ ။ ကေလးေတြကို
ပညာနဲ႕ ဥစၥာဟာ ဥစၥာသမားဟာ သိပ္ၿပီးေတာ႕ ေရွ႕ကိုေရာက္ေနရင္ ၊ အဲေခတ္က သိပ္မတည္ၿငိမ္ေသးဘူးမွတ္ ။ ပညာသမားကို ဥစၥာသမားက ဘယ္ေတာ႕မွ ပစ္ထားလို႕မရဘူး ...။
ဒါေၾကာင္႕မိုလို႕ အေနာက္ႏိုင္ငံမွာ ႀကီးပြားေပ႕ဆိုတဲ႕ လူေတြသည္ဘာလုပ္တယ္ထင္သလဲ ... ။ ေရာ႕ကာဖဲလား ဘာညာဆိုတဲ႕ ခ်မ္းသာတဲ႕လူေတြရွိတယ္ ။ ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာ
သလဲဆို သူ႕စက္ရံုႀကီးက ဖုတ္ - ဖုတ္ - ဖုတ္ နဲ႕ ၊ တစ္ဖုတ္ကို ဘယ္ႏွေဒၚလာဆိုလား ဝင္လာတယ္ ။ အဲေလာက္ထိ ဝင္ေငြမ်ားတာ ... ။ အဲလိုလူေတြက ပညာတက္တဲ႕သူေတြကို သံုးတာ ၊ ပိုက္ဆံ ပံုေပးၿပီး ဒီေမာ္ေတာ္ကား ေမာ္ဒယ္ထုတ္စမ္း ၊ ဒီဇိုင္းထုတ္စမ္း ၊ အင္ဂ်င္ကို ပိုေကာင္းေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္စမ္း ၊ အဲလိုသံုးတာ ... ။ ဟစ္တလာ အာဏာရွိတာ ဘယ္
သူ႕ကိုသံုးသလဲ ၊ ပညာရွင္ေတြကိုသံုးတာ ၊ သဲကႏၱာရထဲမွာ ေမာ္ေတာ္ကားေတြ ေရမရွိလို႕ ေမာင္းလို႕မရဘူး ... ။ “ မင္းတို႕ ေရမပါဘဲနဲ႕ ေမာ္ေတာ္ကားေမာင္းလို႕မရဘူးလား ၊ အဲဒါ
အခုရွာ ” ရွာလုိက္တဲ႕ ဥစၥာဟာ စစ္ၿပီးမွ လာေတြ႕တယ္ ... ။ ေဗာက္စ္ဝပ္ဂြန္း ။ ပညာသမားကို ပစ္ထားလို႕ မရဘူး ။ ေခတ္တည္ၿငိမ္လာေလေလ ၊ ပညာသမား ေရွ႕ေရာက္လာေလ
ေလ ဆိုတာသေဘာေပါက္ပါ ... အဲဒိပညာသမားကလည္း ႀကီးပြား ခ်မ္းသာေရးေနာက္ကို လိုက္ရင္ ႀကီးပြား ခ်မ္းသာလာႏွိုင္ပါတယ္ ... ၊ အခိုက္အတန္႕ အေတာအတြင္းမွာ ယာယီ
ကို ယာယီလို႕ သေဘာထားပါ ။ ေနာက္ေမးခြန္း တစ္ခုက ယခုေခတ္တြင္ ဝန္ထမ္းမ်ား ဘာေၾကာင္႕မႀကီးပြားသလဲတဲ႕ ၊ လာဘ္မစားလို႕ပါ ။ ဝန္ထမ္းမ်ား မႀကီးပြားဘူးလာဆိုေတာ႕
ႀကီးပြားတဲ႕ ဝန္ထမ္ေတြ ႀကီးပြားေနတာဘဲ ကၽြန္ေတာ္ေရးလိုက္ အာကီရာကူရိုဆာဝါ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္႕ ေဆာင္းပါးထဲက ဟာကိုဘဲ ျပန္ညႊန္းလိုက္ရဦးမယ္ ... ။ အာကီရာ ကူဆာ
ဝါဆိုတာ ရုပ္ရွင္ဒါရိုက္တာႀကီး ၊ သိပ္နာမည္ႀကီးတယ္... ။ ရုပ္ရွင္ကား ၃၀ ေလာက္မွာ ၂၀ ေလာက္ဟာ ကလပ္စ္စစ္ျဖစ္သြားတယ္ ... ။ သူ႕ကို မစၥတာ ခရစ္ရွာ ဆိုတာက အင္တာ
ဗ်ဴးလုပ္တယ္ ... ။ လုပ္တဲ႕အခါက်ေတာ႕ “ မစၥတာ ကူရိုဆာဝါတဲ႕ .. ခင္ဗ်ားရဲ႕ ရုပ္ရွင္ကားေတြ အကုန္လံုးဟာတဲ႕ ဘာစကားေတြ ေျပာခ်င္လို႕လဲ ၊ ဘာအေၾကာင္းကို ေျပာဖို႕ဆိုတာ
မူတည္ၿပီးေတာ႕ ရိုက္ပါသတဲ႕လဲတဲ႕ ... ” ေမးတဲ့အခါၾကေေတာ့ “ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာ တစ္ခ်က္တည္းပါဘဲ ၊ လူေတြဟာ ဒီထက္ပိုၿပီးေတာ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ရႊင္ရႊင္ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးနဲ႕
ေနႏွိဳင္ပါလ်က္နဲ႔ ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ ေသာက ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေနတာကိုပါဘဲ ” တဲ႕ ၊ “ ေကာင္းပါၿပီ ” ခင္ဗ်ား ဂ်ပန္နဲ႕ပါတ္သက္ၿပီး ဘာေျပာခ်င္ပါသလဲ ” တဲ႕ ၊ “ ကၽြန္ေတာ္တို႕
ဂ်ပန္ျပည္မွာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ လာဘ္စားမွဳေတြ မ်ားေနပါတယ္ အဲဒိဥစၥာ လူေတြဟာ ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္သလို လက္ပိုက္ၿပီး ၾကည္႕ေနၾကတယ္ တဲ႕ ၊ အဲဒိဥစၥာကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာပါ
မယ္ ၊ ဒါဟာ အႏၱရာယ္ ျဖစ္လိမ္႕မယ္ ” တဲ႕ ဘယ္တုန္းက ေျပာလိုက္တာလဲဆိုရင္ ၇၆ ခုနစ္လား ၊ ၇၇ ခုနစ္လား မသိဘူး ၊ အဲဒိမွာေျပာတာ ... ။ ခုၾကည္႕စမ္း ၊ ဂ်ပန္ျပည္မွာ လာဘ္
စားလိုက္တာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကအစ ရံုးတင္ရတဲ႕အပိုင္း အထိ ျဖစ္ကုန္ေလေရာ ... ။
ခုထိဖတ္ၿပီးရင္ ကိုယ္ကိုတိုင္ျပန္စဥ္းစားၾကည္႔ေနာ္ ... ကိုယ္ဘာလိုေနလဲ ... ကိုယ္ဘာလုပ္ခ်င္လဲ ... ကိုယ္ဘယ္ေနရာမွာလဲ ... ဆိုတာ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္
ေမးခြန္းထုတ္ၾကည္႕ေပါ႕ေနာ္ ... ကိုယ္႕စိတ္ကို ကိုယ္လိမ္လို႕မရပါဘူးေနာ္ ... မေကာင္းမွဳဆိုတာ စိတ္ကြယ္ရာမရွိပါဘူးေလ ... ္ညီေလးတုိ႕စဥ္းစားၾကည္ေပါ႕ေနာ္ ... ကိုႀကီးကေတာ႕ ဆရာတကၠသိုလ္ ဘုန္းနိုင္ ေျပာသလို “ ငါ႕စာဖတ္၍ မျမတ္တိုင္ေစ မရွံဳးေစသား ” ေပါ႕ကြာ ... ပါလာတဲ႕ စာအုပ္ေလးေတြြလဲ ဖတ္ၾကည္႕လိုက္ေပါ႕ေနာ္ ...

အေဝးမွ ညီမ်ားသို႕ ... ( 31.1.2010 )